چندسال پیش هرکس که رویای غیرداستانی نوشتن را داشت و میخواست با مقاله‌هایش شناخته شود، راهی جز روزنامه‌نگار شدن نداشت و روزنامه‌نگار شدن نیز به این راحتی‌ها نبود.
یعنی منتشرکردن محتوا نیز سخت بود و کسانی که شوق نوشتن داشتند یا باید با هزار بدبختی روزنامه‌نگار(تازه آن هم موقتی)می‌شدند و یا باید کتاب چاپ می‌کردند و این ریسک بزرگی بود.
اکنون، بهترین راه انتشار نوشته‌های غیرداستانی، اینترنت است.
اینترنت، فضایی فراهم کرده که هرکس می‌تواند روزنامه‌نگاری مستقل باشد، صدالبته که این سهل‌انگاری موجب کیفیت بد اغلب محتوا‌های غیرداستانی شده است.
اولین قدم برای تولیدمحتوای غیرداستانی و دسته‌اول، این است که خود را روزنامه‌نگاری مستقل بدانیم و نوشتن در فضای اینترنت را مانند روزنامه‌نگاری یک شغل بدانیم و نه فعالیتی تفریحی.
اینگونه اینترنت را فضایی جدی برای انتشار در نظر می‌گیریم و بعد از شناخته شدن در اینترنت می‌توانیم به فکر چاپ کتاب نیز باشیم.
تمام مطالب مرتبط با غیرداستانی‌نویسی:
4 پاسخ
امیرعلی جان به شدت مشتاق چاپ کتابت هستم قدم هات رو محکم بردار پسر خوب ؛تو راهت رو پیدا کردی
ممنونم از شما لطف دارید🙏
سلام.
پیشنهادت در اینجا قابل نقد است
انتشار بعد از معروفیت در اینترنت؟؟؟ ( از نظر فنی این تعبیر درست نیست ….اینترنت = فضای مجازی یا شبکه های اینترنتی 🤔)
بنظرم راه دور و درازی است این انتظار
من فکر میکنم چاپ کتاب یا تولید یک فیلم باید در اولین زمان ممکن البته به شرط رعایت تمام استانداردهای لازم صورت پذیرد .
چون اولین اثر یک هنرمند تعیین کننده کمیت و کیفیت بازار مخاطب اوست
موفق باشی
مهدیا
دوست خواننده ی تو ،😍
مرسی بابت نظرتون🙏
من حس میکنم مطلبم رو بد بیان کردم، چون اینترنت میتونه مکانی باشه برای دست‌گرمی و آماده‌سازی برای کارهایی بزرگتر(مثل چاپ کتاب)
و فکر میکنم انتشار در اینترنت میتونه خیلی پویا‌تر از انتشار کتاب باشه.
این رو برای این میگم که توی اینترنت آزادید همیشه مطلبتون رو ویرایش کنید و این اجازه میده همیشه به دنبال اون موضوع باشید برای اضافه‌کردن نکته‌هایی بهتر.
اما متاسفانه انتشار کتاب اینطوری نیست و اگر هم بشه، با هزاران هزار تا دردسر همراهه.
اگر هم دقت کنید بیشتر نویسنده‌های بزرگ ایرانی(مانند محمد قائد) کمتر کتاب چاپ می‌کنند و بیشتر روی سایت و یا رسانه‌ی‌شخصیشون متمرکز هستن.
موفق باشید.