هرچیز اصول و آدابی دارد. آزادنویسی نیز با تمام رهایی و آزادی‌اش، دارای بنیادهایی است که پیروی‌نکردن از آن‌ها، باعث کمرنگ شدن اثرات این تمرین می‌شود. در این پست، قرار است تا به پایه‌هایی بپردازیم که به آزادنویسی قالب مؤثرتری می‌دهند.

۱.زمان و حجم

در آزادنویسی، زمان به حجم معنا می‌دهد و حجم به زمان.

بهتر است در ابتدای کار، حجم کم و زمان زیاد را اساس کار خود قرار دهیم تا کم‌کم به محدودیت زمان عادت کنیم و حجم را زیاد، و زمان را کم کنیم. حجم زیاد و زمان کم، باعث میشود ذهن از اندیشیدن به ایده ای که قصد نگاشتنش را دارد منصرف شود و در عوض، کیفیت را فدای کمیت کند. دراین صورت، محدودیت‌ها، خودسانسوری‌ها و کمالگرایی‌ها از بین می‌روند، نوشته شکل آزادتری پیدا می‌کند و به عبارتی دیگر، ((جریان سیال ذهن)) حفظ می‌شود. (افکار دست نخورده و یا حداکثر با اندکی تغییر از ذهن، بر کاغذ منتقل می‌شوند.)

۲.مکان

مهم‌تر از هرچیز در اصل مکان، ساکت بودن آن است. اگر تمرکز در آزادنویسی وجود نداشته باشد، اثرات مثبت آن کم‌کم از بین می‌روند و جای خود را به ((خشم)) و ((ناراحتی)) می‌دهند. (باور کنید، تمام این سخنان را بر اساس تجربه‌ شخصی خود میزنم و هیچ اغراقی در کار نیست.)

از طرفی دیگر، دمای معتدل و نور ملایم (ترجیحا نور طبیعی) نیز می‌توانند تاثیر بسزایی بر روی آزادنویسی شما داشته باشند. (شاید تمام این‌ها را مزخرفاتی برای بلند کردن متن بدانید و تاثیر آنها را ناچیز بشمارید، اما دوباره تاکید میکنم؛ من از تاثیر تمام این اصول آگاهم و به همین دلیل روی تمام موضوع های این نوشته تاکید بسیار دارم.)

۳.نوشت‌افزار

نمیتوان سخن بسیاری در رابطه با این اصل بیان کرد. چه با قلم و کاغذ مینویسید و چه با ماشین‌تایپ، چه با گوشی و چه با کامپیوتر، شرایطی را باید رعایت کرد.

شرط اول: اگر با ابزاری می‌نویسید که دسترسی به اینترنت دارد،  اینترنت آن را قطع کنید.(حتی اگر مصمم هستید که از اینترنت استفاده نمی‌کنید، برای اطمینان بیشتر آن را خاموش کنید.)

شرط دوم: اگر با ماشین تایپ و یا قلم و کاغذ می‌نویسید، تعداد برگه‌ها را تقریبی حساب کنید و کنار دست داشته باشید تا در هنگام آزادنویسی مجبور به قطع کردن رشته افکار نشوید.

مهم‌ترین نکته در آزادنویسی: استمرار

بارها و بارها بر این نکته تاکید کرده ام که استمرار، مهم ترین پایه نوشتن و نویسندگی است و آزادنویسی نیز از این قاعده مستثنی نیست. استمرار در آزادنویسی، اولا باعث میشود در طی گذشت زمان، تبحر بیشتری در نویسندگی پیدا کنیم و دوما به آزادنویسی در حجمی معین عادت، و کم‌کم این حجم را بیشتر و بیشتر کنیم.

حتی به جرئت می‌توان گفت تاثیر و قدرت استمرار به حدی است که بدون آن، آزادنویسی تقریبا معنایی ندارد.

زمان و حجم، مکان، نوشت افزار و درنهایت استمرار پایه هایی هستند که یک ((آزادنویسی موثر)) را شکل می دهند. نوعی آزادنویسی که به تمام اصول نیازمند است و هریک بر روی دیگری تاثیر میگذارد.