اگر متن هایم را خوانده باشید، بسیار بر این تاکید دارم که زیادگویی را کنار بگذارید و موجز نویسی را شروع کنید. متن هایم نیز از همین فرمول بهره می برند، موجز نویسی.
موجز نویسی خوب است، اما متاسفانه بعضی موجز نویسی را با ناقص نویسی اشتباه می گیرند. برای نوشتن یک نوشته ی خوب، به هیچ وجه نباید موجز نویسی را دست کم بگیرید؛ اما این را نیز بگویم که هیچوقت به بهانه ی موجز نویسی، ناقص ننویسید.
اگر نوشته ی شما یک مقاله است، دلایل، استدلال ها و شواهد را حذف نکنید و اگر نوشته ی شما یک متن داستانی است، از توصیفات در داستان نهراسید، ولی زیاد از توصیف ها استفاده نکنید.
2 پاسخ
سلام پسر خوش فکر
انتقال مفاهیم در کوتاهترین قالب بیانی اعم از نوشتار یا گفتار که دو ویژگی را همزمان داشته باشد ( کوتاه گویا ) علیرغم اینکه ساده بنظر میرسد یکی از نهایی ترین مراتبی است که یک نویسنده یا شاعر بدان دست مییابد شاید نوشتن یک متن بلند و تبدیل آن به یک متن کوتاه در چند مرحله ( بقول خودت در یکی از نوشته هایت پس از یک بازه زمانی که نوشته را کنار بگذاری و دوباره سراغ متن بیایی بقصد ویرایش و…) یکی از راههای رسیدن به مهارت موحز نویسی باشد .
بنظرم بد نباشد که دو سه نمونه موجز نویسی یا موجز گویی را از بزرگان برای تفهیم بیشتر مطلب معرفی کنید.
امیر علی جان.
نکته دیگر اینکه چند مطلب اخیر شما بیشتر جنبه آموزشی پیدا کرده بسیار مشتاقم نوشته های داستانی و شاعرانه تو را باز هم بخوانم .
منتظر یک اثر زیبای دیگر از تو هستم .
مهدیا
سلام دوست عزیز مرسی از نظرتون🙏🙏
به نظرم این نوع ژانر(منظورم ادبیات داستانی هستش) بیشتر مخصوص به چاپ کردن هستش